වැස්ස

සිතුවිල්ලට සිතුවිල්ලක්....

ඊයේ බස් එකේ යද්දී බොරැල්ල හන්දියෙන් වැස්සේ තෙමිගෙනම කපල් එකක් බස් එකට නැග්ගා.

ඒ දෙන්න දැකල මෙහෙම සිතුවිල්ලක් මට පහල උනා. සමහරවිට අනාගතයේ මෙහෙම වෙන්නත් බැරි නෑ.. එහෙම නොවේවා කියලා ප්‍රර්ථනා කරනවා...

රෑ ගොම්මන සමීපයේ

අනෝරා වැසි වැටෙන විට

සිහිවෙයි යලි  ඒ මතකය

ඔබත් මාත් ගතකල

ඒ සොඳුරු අතීතය

වරුසාවට දොස් නගමින්

දහසක් අය

තෙමි තෙමි මග යන අතර

ඒ වැස්සට මා සිත් බැන්දේ

ඇයිදැයි ඔබ දන්නවාද ??

මහ වැස්සයි

සැඩ සුළගයි

ඔයාගේ ඒ මල් කුඩයයි

අපි දෙන්නා පෙමින් වෙලී

ගතකල ඒ හැන්දෑවයි...

සීතලේ ගුලිවෙලා

නොතෙමී බේරෙන්න

වෙර දැරුවත් අපමණ

බැහැ ගැලවෙන්නට...

ඒ හිරිකඩ පහරින්...

දෙනෝදාහක් මැද

අප දෙදෙන පමණක්

අපේම ලෝකෙක

අතරමං කල

ඒ වැස්ස....

අදත් වහින විට

ඒ අනෝරා වැසි

කඳුළු බිදුවක්

රූරා යයි..

වැහි බිඳු එක්ව මුසුවී..

මේ හිරිකඩ සැරට

තවත් කුඩයක් යට

නැවුම් උනුසුමක

ඔබ ගුලිවෙලාද ?

මා අමතක කර....